Ik heb er gewoond dus word ik altijd een beetje lyrisch als ik weer terug ben in Zuid Limburg. We trekken er een dag op uit om kris kras door het landschap richting Vaals te rijden en dan via België weer terug te keren. De zon schijnt, het heeft 's nachts gevroren, er staat een lichte frisse wind, de lucht is blauw en het mooie landschap wacht uitnodigend op ons.

In Oud Valkenburg zien we de prachtige contouren van het kasteel Schaloen dat tegen de achtergrond van groene heuvels nog steeds vorstelijkheid uitstraalt. De uit 1656 daterende Sjloens Meule, de watermolen, murmelt en laat het water wat klaterend een kleine meter vallen. De in 1985 door de familie Bot gekocht kasteel is deels omgetoverd tot een hotel en hebben het prachtig gerenoveerd. De 2 meter dikke muren en de massief eikenhouten deuren en panelen van 10 cm dik zijn een lust voor het oog.

We zoeven verder door het Geuldal en komen een eigenaardige boom tegen. Het lijken net bolvormige vogelnesten maar al snel hebben wij door dat het de structuur van de takken en gebladerte zelf zijn. Verderop ligt links van de weg tegen een verscholen mergelberg de contouren van een enorme Abdij waarvan het bord vermeldt dat het de Abdij van Sint Benedictusberg is.We kunnen het niet bezichtigen want zo te zien is het opgekocht door een of ander bedrijf.

Vlak voor Vaals ronden wij de rotonde bij het politiebureau en rijden naar de 322 meter hoge Vaalserberg. Bij de uitspanning de Bokkerijder, waar vroeger een houten uitkijktoren stond, staat een enorme kraan en een ingepakt gebouw. Als we informeren bij de aanwezigen, blijkt dat het een nieuwe betonnen uitkijktoren van 50 m is en voorzien van een lift. Vandaag is het hoogste punt bereikt en hebben de driedelige pakken natuurlijk weer het hoogste woord.

Even verderop staan toeristen bij de drie paaltjes die aangeven dat ze hier op een drielandenpunt staan, Nederland, België en Duitsland.
Het is mooi weer en er zijn veel fietsers en wandelaars. Verder op is een stalen uitkijktoren bij de laatste parkeerplaats. Het is ook 50 meter hoog en met de lift zoeven we naar boven. Brr... het is daar boven koud, maar het uitzicht over Vaals, Duitsland en Belgié is magnifiek. Hier en daar in het landschap is het nog wat mistig maar dat kan de pret niet drukken. Diep onder ons is een soort doolhof te zien, een spoorlijn in België en een enorme houtzagerij.
Weer terug op de beganegrond gaan we even naar restaurant de Brasserie, nemen een kannetje koffie met natuurlijk een vlaai.

Daarna rijden we terug naar de stalen uitkijktoren en dalen daar achter op een slingerende weg met een dalingspercentage van 12 procent naar het Belgische Gemmenich. In het Parc des Trois Frontieres, een mooi bungelowpark, gebouwd tegen de heuvels, maken we even een foto want hier hebben we een keer gelogeerd en genoten van de omgeving en de Ardennen. Bungalow 17 is eigendom van de Nederlandse familie Castelijn. Je kunt het huren voor 4 personen en in de bungalow ontbreekt er niets. Zie de link beneden.

Na het park tanken we in Belgenland af, gewoon met de pinpas. Het scheelt 20 eurocent per liter. Daarna rijden we door het landschap. Het is genieten van de vergezichten, de oude boerderijen, de glooiende hellingen, kronkelende beekjes, bevroren watertjes, paardestallen, maneges, dure bungalows en sappige weidegronden.
We stijgen 10 procent, dalen soms 12 procent, rijden door een donker bos waar het water in de bermen sijpelt. Even later rijden we door een gehucht en pal voor Sippenaeken zien we een romantisch kasteel zomaar verloren in het landschap. Bulldozers, bestelwagens en een shovel staan op een zijweg. Men is duidelijk aan het renoveren. Het is een lieflijk kasteel dat heet de Beudael Chateau.
Later, op internet, is er helaas geen verwijzing naar.

Via graslanden, heuvels, fruitbomen, rijden we weer Nederland binnen en via Epen komen we weer in Vaals terecht. In Epen hebben wij met de toercaravan bij een boerderij camping gestaan voordat we de 9 weken durende reis door Europa maakten.
Tegen zes uur stallen we de wagen voor een kleine kerk in Valkenburg, want daar gaan we eten, het is geen kerk meer maar een Grieks restaurant.

Het was een prachtige rit in het altijd wonderschone Zuid Limburg.