Tweede Kerstdag.
Een milde zon.
Een verstild bos met slierten mist in de ochtendstond.


Even uitbuiken in het Bergse bos
knisperende sneeuw onder voortschuifelende voeten
op takken ligt het witte beijzeld los
honden staan in sneeuwhopen te wroeten

een indringende geur waaiert over van een pas gedraaide drol
een Schotse Hooglander met nog nadampende hol
drukt haar snuit ter verkoeling in de grond
haar kont
hoog opgeheven

de zon verbleekt tussen kleurloze bomen
mist flarden deinen als fantomen
over fondant van ijs op het bevroren meer vol trippel pootjes

gootjes
verijst water
kabbelt even later
van een gebogen brug vol sneeuw

paarden in de mist
een meeuw
landt in de sneeuw
haar kop
luisterend opgeheven

weldadig maar overdreven
is het azuur in de hemel zo hoog
waar ook nog een triomfantelijke boog
van uitgewaaierde gepenseelde wolken
schijnt te streven
naar volmaaktheid

het is weer tijd
wij keren weer
zij aan zij.

- R -


* foto's marlika.








- 105 -