Toen we in Caïro waren schoot me opeens het verhaal van die bijzondere vrouw weer te binnen.
We kennen ze toch allemaal, die bijzondere vrouwen in de wereldgeschiedenis. Florence Nightingale (1820-1910)
Ze werd ook wel genoemd: 'The lady with the Lamp.'
Agnes Gonxha Bojaxhiu (1910-1997).
Beter bekend als Moeder Theresa, de katholieke zuster die in haar werkzame leven bezig was met de noden van de armsten en de kinderen in sloppenwijken.
Maar wie heeft ooit gehoord van de Voddenraapster van Caïro, die geweldige vrouw die zich onder de armen van de stad bewoog, leefde en leed als hen, maar bleef helpen. De Belgische Soeur Emmanuelle werd in 1908 geboren onder de naam Madeleine Cinquin. Op 23 jarige leeftijd trad zij toe tot een zusterorde en werd naar het buitenland gezonden om arme kinderen les te geven. In 1970 ging ze naar Caïro, zag het leed en de armoede en ging tussen de mensen in de sloppenwijken wonen. Ze werd één met de mensen, deed wat de mensen ook deden, was behulpzaam, scharrelde voor de kost, verzamelde nog bruikbare kleding in en werd al snel 'de voddenraapster van Caïro' genoemd.
Haar lijfspreuk was: 'Liefde is sterker dan de dood.'
Uiteindelijk kon deze prachtige vrouw, zo diep verbonden met de mensen in de sloppenwijken, het fysiek niet meer aan en werd teruggehaald naar Frankrijk. (1993) Ze richtte een stichting op en noemde die 'Soeur Emmanuelle.'
De Egyptenaren die Madeleine bewonderde, wilden dat haar werk werd voortgezet, niet alleen in Egypte maar ver over de grenzen. De stichting is nu actief in Soedan, Egypte, Sri Lanka, Nepal, Congo en helpt meer dan 60.000 kinderen.
De Voddenraapster van Caïro overleed in 2008 op 99 jarige leeftijd.