De oudste zoon gaat hertrouwen en zegt glimlachend dat ze een huis hebben gehuurd op een heuvel. Achter het huis is een zwembad dat uitzicht geeft over golvende heuvels, wijnakkers en zonnebloemvelden. We vrezen het ergste en al snel horen wij waar die mooie locatie ligt. Siena, zegt hij, 1600 km hier vandaan. We zuchten even, maar goed, het is hun dag en daar horen ouders bij.

We rijden 3 dagen voor het huwelijk via Duitsland naar Zwitserland en overnachten in een klein hotel waar een oorverdovende bergbeek al snel uitnodigd om naar haar af te dalen en de stenen te bewonderen die in de eeuwen door haar vanaf de bergen zijn meegesleurd. Marlika spaart stenen voor de camping, dus daal ik af en neem een groot plat gevaarte mee naar boven en leg het in de Picasso.
De andere dag rijden we door de St.Bernhardtunnel naar Italie. Al snel klimt de temperatuur op naar 35 graden. Het is rustig op de snelweg en met de cruise controle op 130 suizen we over de perfect onderhouden autostrada. Tegen de middag is het 40 graden, maar de airco in de auto staat zacht aan en we hebben van de hitte alleen maar last als we even uitstappen om de benen te strekken. De zonneploert laat haar stralen over de rotsen en ruige bergen dwalen en dat geeft die dag toch weer een extra dimensie.

Wij tanken af en lopen even de koffieshop in, kopen een broodje die verrukkelijk smaakt, maar de prijs van 8 euro is toch wel schrikbarend, maar goed, je hebt honger. Als we Toscane binnenrijden vallen we even stil. Een sprookjesachtig landschap ontrolt zich voor onze ogen. Groene heuvels rijgen zich tot het einder aaneen, cypressen staan torenhoog bij pittoreske boerderijen, golvende wijngaarden geven het accent van deze streek weer. De zachte lucht van de Tyrreense zee maakt deze streek uitermate geschikt voor de wijnbouw, waar de beroemde wijnen als Chianti, Brunello en Galestro over de hele wereld worden verspreidt. Italie kende geen wijnbouw totdat de Grieken in 800 v.Chr. wijnstokken meenamen en ze daar plantte, waarna ze in de loop der eeuwen door de Italianen verder werden vervolmaakt.

We zien een afslag Siena en ik stuur de wagen de tweebaans weg af. Tot onze schrik blijkt het een toeristische route te zijn die 176 bochten heeft tot het volgend dorp. Wat duizelig komen we na een uur in een dorpje aan dat zo ontrokken is aan de Middeleeuwen. We stappen even uit en drinken wat, kijken nu goed op de kaart want een Tom Tom hebben we nog niet en rijden even later rechtstreeks naar het dorpje waar de meeste bruiloftsgasten al zijn gearriveerd. Net op tijd zien we een zanderig pad waar we op moeten rijden, zien duizenden zonnebloemen wiegen in de wind, rijden door een klein bosje een heuvel op en daarna stop ik abrupt.
Voor onze ogen ontrolt zich een panorama van groen golvende heuvels, oude boerderijen, wijngaarden, versleten boeren karren en op de top van een verder op gelegen heuvel zien we het huis van het aanstaande echtpaar liggen.
Terwijl de schemer over het landschap trekt, remmen we onder twee grote bomen af en worden door de gasten met gejuich ontvangen. Na een frisdrank, de temperatuur was in Toscane opgelopen tot 42 graden, kunnen we niets anders doen dan een duik nemen in het zwembad. 's Avonds, boven op die heuvel, kijken we kilometers ver over het landschap met hier en daar twinkelende lichtjes van boerderijen en kleine huisjes.

De andere dag rijden we achter het bruidspaar aan naar Siena.
De stad met haar eeuwenoude huisjes en kleine straatjes is adembenemend. Wat later lopen we via een klein straatje het beroemde Piazza del Campo op, waar we al worden opgewacht door de Nederlands sprekende vertegenwoordigster die hun bruiloft hier heeft geregeld. De plechtigheid duurt een uur, waarna we het bloedhete plein oplopen. Zij zijn niet alleen getrouwd, want al snel komen andere bruidsparen van verschillende nationaliteiten het plein op waar even later een band de Lambada inzet. Alle bruidsparen gaan dansen en de toeristen en Italianen klappen in hun handen en schuiven tussen de dansenden in. Het is één ongelooflijk feest beschenen door een bloedhete zon.
Op dit plein worden twee keer per jaar paardenraces gehouden, het zogenaamde Palio della contrade, waar tienduizende mensen zich achter hekken verdringen om het spektakel schade te slaan. Hoog boven het plein torent het stadhuis, Palazzo Publico en de eeuwenoude pannendaken en de verweerde muren geven het geheel een Middeleeuws aanzicht.

Siena is een middeleeuwse stad met 55 duizend inwoners en was vroeger een Etruskische nederzetting. In 1348 werd de stad getroffen door de zwarte dood en stierf de helft van de bevolking aan de pest.
In de middag, na de lunch, rijden we door het prachtige landschap terug naar het huis op de heuvel. Tegen 8 uur wordt een heerlijk diner bij het zwembad opgediend en kijken we terug op een mooie dag. Het is 10 uur 's avonds maar nog steeds 28 graden, dus glijden we allemaal het koele water van het zwembad in. Gezien de hitte kwamen we er niet toe om naar Pisa en Florence te gaan en de 120 natuurreservaten bezoeken, lieten we ook maar achterwege.

Op de terugweg gaan we niet door de tunnel maar over de st.Bernhardpass, 2469 meter, 's Avonds eten we buiten buiten onder het getingel van koeienklokken.