Het mag de pret van een midweek in het Land van Bartje in het gehucht Ees, onder de rook van het hunebedden dorp Borger in Drenthe, niet drukken. In Ees valt ons de totale rust van de omgeving op. We nemen onze intrek in een van de boerderijachtige huizen van het park dat aan de achterzijde een prachtig wandelgebied heeft in de boswachterij van Odoorn-Exloo. Uitstapjes maken in deze prachtige streek is een must. De zware gestapelde stenen van een hunebed in Borger blinken nog in de ochtenddauw en de bomen, evenals het gras ter plaatse glinsteren flauw in de zwakke zonnestralen. Over kronkelende landweggetjes, omzoomd door eeuwige sparrenbossen, rijden we tijdens een zachte bries naar de boswachterij Borger Gieten. We stallen de wagen op een zompig gedeelte vlakbij de ingang. Een grote plas water ligt verstild te wachten op de penetratie van de wielen van de bospaardentram, die gezien het weer niet van stal zal worden gehaald. De 25 meter hoge stalen stellage midden in het bos is helaas gesloten zodat we die dag niet over de boomtoppen heen het wijdse landschap kunnen bewonderen. Het bos dat het domein is van herten, dassen, konijnen en hazen, ligt er nat en troosteloos bij en zelfs de vogels rusten niet op de ontbladerde herfsttakken. Alleen wordt plotseling de stilte verscheurd door een luidruchtige boomspecht. Door het bos lopend zien we grassen en heideveldjes verzonken tussen de sparren met hier en daar een grafheuveltje. Een vennetje wordt in beroering gebracht door de opkomende wind. De rimpelige golfjes waaieren uit in het korte verschrompelde riet. Zo nu en dan schijnen er valken te zijn en roept in het nachtelijke duister een Oehoe. Honderden paddestoelen op vermolmde boomstammen, tegen natte schorsen, tussen mossen en bonkige wortels maken het sprookje van deze bijzondere boswachterij compleet. We bezoeken de dierentuin in Emmen waar op dat moment China Lights de Chinese cultuur sprookjesachtig weergeeft. De andere morgen rijden we naar het kuuroord Fontana in Nieuweschans. Het zware water, je kunt niet naar de bodem duiken, komt van 600 meter diepte en bevat vele mineralen, waaronder zout, jodium, bromide, sulfaationen en magnesium en heeft een constante temperatuur van 38 graden. Via Midwolde, langs de Vicarie van zangeres Imca Marina, rijden we terug naar Ees, maar gaan niet over de A 7. Langs kleine paden, kronkelende wegen, gehuchten en dorpjes, natte bossen en akkers, rijden we terug naar het park en beseffen dat Drenthe in dit jaargetijde een lieflijk, nat en sompige provincie is, maar in de lente en zomer door haar natuur menigeen zal uitnodigen om terug te keren.