Door Corona niet naar verre oorden, dus na 1 juli naar het stiltepunt in betonstad Rotterdam. Het is fluister stil in de bomentuin waar de bloemen er niet meer zo fris bij staan, maar de tuin op zich is weer om van te genieten.
Op de prachtige paden, bestrooid met heel fijn grint, knispert het onder onze zolen, terwijl een vogel ons met zijn gezang begroet. De kronkelende slootjes hebben een groen tapijt en we zien op een kale stam dat een kunstenaar een uil en een eekhoorn uitgesneden heeft. Bij een gesloten uitspanning staan de spierwitte parasols troosteloos op een rij. Boven ons pakken donkere wolken zich samen, maar we kuieren genietend gewoon voort. Hier en daar kleven paddenstoelen op oude stammen. Waterlelies zijn aan het ontluiken, eenden en koeten liggen op het frisse gras terwijl regendruppels op diverse blaadjes op diamanten bolletjes lijken.
Een vogel met gespreide vleugels en een kleine schildpad in de vijver maken het watertje tot iets bijzonders. Voorheen was een Arboretum alleen toegankelijk voor de vorsten en rijken, maar gezien het onderhoud is men daar al snel van afgestapt. Een hagedis ziet ons en rent onder de struiken weg. Als de weergoden besluiten om ons te besprenkelen, gaan we snel een Cactus kas in en genieten daar van de stekeligheden waarvan sommigen in bloei staan.
Rotterdam. 3.7.2020.