we staan enkele dagen op de camping in de Ardennen als de omroeper meldt dat over een kwartier de Roofvogelshow op het achterste veld tegen de bosrand begint. wat een aangename verrassing.
Adam en Mira, roofvogel fokkers en valkeniers, stelden zich voor en verzochten het publiek toch vooral stil te blijven staan of te zitten, ook als de vogel pal naar je toe zou vliegen. Op het laatst zou de vogel toch over of langs je heen gaan, nooit tegen je aan. We waren benieuwd. Hij begon met de eerste roofvogel. De andere vogels staan tegen de bosrand op stok. Het was heel interessant wat hij steeds te vertellen had.
De Amerikaanse zeearend, ook wel de witkopzeearend geheten, is een roofvogel die zowel in Canada als in de Verenigde staten, broedt. In tegenstelling tot de Afrikaanse zeearend heeft de Amerikaanse een gele snavel en verblijft meestal langs de kusten, rivieren en meren. Zodra in Alaska de zalmen de rivieren optrekken om kuit te schieten, vliegen de arenden daar massaal naar toe. De vrouwtjes zijn de grootste met een spanwijdte van vaak 2 tot 2.44 meter. Ze eten niet alleen vis maar ook kleinere vogels en knaagdieren. Als het dier door Mira wordt gelokt met een stukje vlees, zien we de machtige vleugelslag en de ongelooflijke snelheid.
Soms kan de camera de vlucht gezien de snelheid gewoon niet bijhouden.
De volgende, een buizerd keek met felle ogen naar het publiek en kneep nog eens extra in de handschoen van de vrouw, die echter geen spier vertrok. De middelgrote roofvogel stamt af van de havikachtige en komt in vrijwel geheel Europa voor. Ze wonen in het bos en jagen in open veld op zoogdieren, reptielen en kleine vogels, maar ze schuwen ook niet om als aaseter op te treden. Toen Adam een bevel gaf vloog de buizerd laag over de grond richting een groep kinderen. Die deinsden achteruit en bukten, maar de vogel vloog prachtig over hun hoofden heen en landde op zijn arm en werd gelijk beloond met een stukje vlees.
Mira komt met een enorme Filippijnse bruine, plompe, gekuifde Oehoe, een uil uit het geslacht Bubo, die alleen op de Filippijnse eilanden voorkomt. Zij noemen het dier daar de Kuwago. Er is ook een donkerrode Oehoe die wat kleiner is. Adam vertelt dat deze vogels erg schuw zijn en hij twee jaar nodig heeft gehad om het vertrouwen te winnen. De uil is 51 centimeter en als hij op de roep van Mira reageert, zijn machtige vleugels uitslaat en wegvliegt, komt daar gezien zijn grootte en spanwijdte, een kleine Boeiing geluidloos aanvliegen. De mensen bij Mira duiken ineen maar de vogel heeft alleen maar oog voor haar en klemt zijn scherpe klauwen vast in de handschoen.
Adam komt aan met een kleine witte Uil waardoor kinderen gaan klappen zo schattig ziet het dier er uit. Hij laat het uiltje eerst naar Mira vliegen, roept hem dan en smijt een ‘konijntje’ het veld in, zo hard dat het ‘konijntje’ doorstuitert. De uil vliegt er razendsnel, pal boven de grond naar toe, grijpt het met zijn klauwen en zet zijn scherpe snavel er in. ‘Nee,’ roepen alle kinderen verschrikt. Adam glimlacht en verteld dat het konijn ingesmeerd is en een fop konijn is. De kinderen halen opgelucht adem. De sneeuwuil komt het meeste voor in toendra-achtige gebieden en soms bij heel strenge winters ook in Nederland en in de Ardennen en worden dan dwaalgasten genoemd. Ze zijn stil en snel als ze op jacht gaan. Ze zoeken hun jachtgebied in de buurt van hun prooien op en verblijven daar hoog in een boom. Daar turen ze naar muizen, knaagdieren of lemmingen. Het mannetje is sneeuwwit, terwijl het vrouwtje meestal gestreept is. Ze kunnen samen leven met een andere uilen soort, de Laplanduil.
Dan komt de Valk aan de buurt en die heeft een kapje over zijn kop. Het is een Torenvalk die ook wel roodvalk word genoemd. Ze zijn niet groter dan 30 tot 35 centimeter en zijn vaak langs wegen en autosnelwegen te zien. In Rusland en Scandinavië zijn ze alleen in de zomer aanwezig. Als het kapje afgaat, kijkt de valk scherp en haast kwaadaardig naar de menigte die in een grote kring staan. Ergens in een hoek van zijn ogen ziet hij een beweging van de arm van Adam en gaat er als een raket van door. Hij vliegt heel hoog naar de toppen van de bomen, cirkelt even over het veld en stort zich dan met duizelingwekkende vaart naar Adam toe. Die smijt een stuk vlees hoog de lucht in. Als een torpedo, laag scherend, wordt het vlees met de bek opgepakt en vliegt de vogel vrijwel steil omhoog. Op zijn roepen komt hij niet naar beneden en blijft in de lucht. Adam verteld dat het uren kan duren.
Mira komt met de laatste vogel aan. De Gier met zijn kale kop doet menigeen gruwen. Waarom is die zo kaal aan zijn kop en daardoor lelijk, vraagt Adam. Niemand weet het. Dat komt omdat deze vogel heel proper op zich zelf is, maar hij eet kadavers en gaat vaak met heel zijn kop in een kadaver. Dus als hij veren had waren die vies geworden en kon hij ze niet schoonmaken. De Gier springt van Mira’s hand en huppelt met rare sprongetjes over het veld want Adam heeft ergens een stukje vlees neergegooid. Even later laat hij het dier twee keer heen en weer vliegen en we zien dat hij trager is dan de andere vogels, maar ook zijn grote vleugelslag is magnifiek om te zien.
We klappen allemaal voor de vogels en voor deze bijzondere mensen met hun prachtige show. De Valk is ondertussen uit zichzelf naar beneden gekomen en op zijn stok gaan zitten. Wat een mooi initiatief van de camping.
Bekijk de acties van uw vrienden
